Son İmparatorluk- Brandan Sanderson | Kitap Yorumu

Kitap: Mistborn
Yazar: Brandon Sanderson
Tür: Fantasy
Yayınevi: Akılçelen Kitaplar
Seri: Sissoylu(#1)
Goodreads Puanı: 4.39

Bir zamanlar, dünyayı kurtarmak için bir kahraman ortaya çıkmıştı. Gizemli bir kalıtıma sahip, diyarların üstüne çöken karanlığa karşı cesurca meydan okuyan bir genç adam.
Yenik düştü.

O zamandan bu yana bin yıl geçti ve dünya, Lord Hükümdar olarak bilinen ölümsüz imparator tarafından yönetilen, kül ve sisten oluşan bir çölden başka bir şey değil. Üstelik bin yıldır bütün ayaklanmalar ağır bir hüsranla sonuçlandı.

Ancak her nasılsa umut ölmüyor. İmparatorluğun ve hatta Lord Hükümdar'ın bile sonunu getirmenin hayalini kurmaya cesaret edebilen bir umut. Planlanmakta olan yeni bir tür isyan var; tarihin en büyük soygununun etrafında inşa edilmekte olan bir isyan, dâhi bir hırsızın kurnazlığına ve beklenmedik bir kahramanın, bir sokak çocuğunun kararlılığına dayanan bir isyan.

Gecenin sahibi sisler.
Dünyanın sahibi ise Lord Hükümdar.
(Tanıtım Bülteninden)   

Başlıkta kitap yorumu yazdığıma bakmayın siz, tam anlamıyla kitabı yorumlamayacağım. İstesem de yapamam, şu an kitaba olan aşkım hâlâ taze ve ben bu duygular geçmeden neler hissettiğimi sizlerle paylaşmak istedim. Biraz boş laf biraz kitaba neden bu kadar çok bayıldığım hakkında bir şeyler anlatacağım. Umarım Son İmparatorluk'u okuyup okumama konusunda size yardımcı olur.

Hmm, nereden başlasam tam olarak bilemiyorum aslında. Öncelikle kitabın konusu hakkında hiçbir şey anlatmayacağım size ve hatta tavsiyemi dinleyecek olursanız kitap hakkında ayrıntılı bir yorum da okumayın. Bırakın kitap sizi şaşırtsınız, evrene dair olan tüm bilgiyi insanlardan değil de o sayfalardan öğrenin. İnanın böylesi çok daha güzel bir yol olucak.

Kitap kocaman. Ciddi anlamda boyut olarak büyük, yazıları da küçük ve insan elinde tutarken bileği ağrıyor resmen. Böyle olması gözümü korkuttu çünkü daha önce bu boyutlarda bir kitaba başlayıp yarım bırakmıştım. Okuduğum kadarını çok sevmeme rağmen gözüm yememişti o kitabı bitirmeyi. Zaten Son İmparatorluk'u da yarım bıraksaydım kalın kitaplardan uzuun bir süre uzak duracaktım. Neyse ki kitabı bitirdim. MUHTEŞEMDİ. (Arada çıldırıp büyük harflerle muhteşem yazabilirim kusurama bakmayın. :p)

İlk 100-150 sayfa yepyeni bir dünyaya alışma süreciyle geçiyor. Yeni isimler, yeni terimler, yepyeni bir dünya. Düşünsenize durmadan kül yağıyor, skaa denen işçiler var bir de soylular. Kitap başladığında bunlara tamamen yabancıyız. Ki yukarıda saydığımdan çok daha fazla öğrenicek şey var. *-* Bu tip terimleri öğrendikten sonra kitap akıp gidiyor. Ben ilk 230-240 sayfayı 6 günde okuyup geri kalan 300 sayfayı bir günde okudum. O 300 sayfa da yetmedi bana, o dünyaya alıştıktan sonra  bir 500 daha okurdum herhalde. *-*

Karakterlere değinmek istiyorum biraz. Öncelikle kitap uzun olduğu için her karaktere alışmak için vaktiniz oluyor. Son İmparatorluk bir grup insan etrafında dönüyor ve her birine bayıldım. (Özellikle Breeze *fangirlmod*) Karakter gelişimi muhteşemdi. Özellikle bir karakter vardı ki ilk sayfalarda okuduğum haliyle son sayfada okuduğum hali arasındaki fark inanılmazdı. Karakterler arasındaki bağ ve şakalaşmalar da oldukça güzeldi. Hele Breeze tam anlamıyla kitabın komedi unsuruydu. Belki de onu bu kadar sevme nedenim bu.
Kitap uzun haliyle ara ara duraklamalar yaşanıyor. Hikaye aksiyon doluydu hop oturup hop kalıyorsunuz diyemem. Ben son 150 sayfaya kadar çok gerildiğimi hatırlamıyorum bile. Ama o son 150 sayfa. Ah o son sayfalar. MUHTEŞEMDİ.

Biraz daha uzatıp canınızı sıkmak istemiyorum, hatta buraya kadar okudaysınız teşekkür ederim. *-* Azıcık saçmalamış olabilirim. Son bir şeye daha değineceğim çeviri bana göre çok güzeldi, yazım hatasına rastlamadım yayınevine teşekkür etmek lazım bu konuda. Ayrıca yazarımızın yazım dili ve karakter geçişleri de oldukça güzeldi. *-*

Tamam bu sefer kesin bitti! Okuyun, kitaptan gözünüz korkmasın. İkinci kitapta bir an önce çıksa ya. *-*